به گاه دیدار تو
بغضم هی بی دلیل راهبندان میشود؟!
به تماشای شادمانی زنجره، دیوانه به رقص در می آیم؟!
هنگام عبور از کنار خاطره بوی رازقی های همسایه، بدمست میشوم؟
به کرشمه بی بدیل گل های اطلسی، هلهله میکنم؟!
ای وای
به گاه دیدار تو
تمام آنچه قرار بود بازش گویم
ناگه میخشکد تا به سکوتی ابلهانه خفه خون بگیرم؟!
ای وای
به گاه یاد تو
باز آن لرزش دیرآشنا
آن رعشه که وز وز میکند در تنم
آن هرم نفس گیر که تنوره میکشد در سرم
پدیدار میشود؟؟!!
ای وای
خدا را مددی
بیچاره شدم اینبار
کارم از کار گذشت انگار
عاشق شده ام...
سعید تمدن
سوم شهریور 1390 خورشیدی
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
