"تماشا"
به گاه عروج یکی پوست خربزه
به سمت تکامل ماه
از خواب میجهم بی هوا
پی نظاره آفتابی برآمده از آن تقدس مضاعف
که به هر سحرگاه
پیش از نمایش رخساره خورشید
رخ مینمایدم بی پروا...
بیدار شده پنجره پیش تر
پرده آراسته خود را به کناری
نسیم جای بهتری دارد برای تماشا...
... به هنگام پگاه
چه تماشایی شده خیابان عبوس
چه آتشی به پا شده از هوای عروج
چه محشری به پا شده از
سور صعود آن پوست خربزه
به اوج کامل مهتاب
چه ترانه ای
چه سرودی
چه شکوهی
سرکشیده از خش خش این
جاروی پا در جای خیس
توامان و مداوم
به نوای نای و
ضیافت نفسهای گرم آن رفتگر پیر
....
هر آینه به وقت سحر
به گاه خواب آلودگی شهر
-این شهر عاصی روان پریش-
شوری به پا میشود بی بدیل
درست دو وجب مانده به صبح
به وقت گرگ و میش!
تا ز کف اش نداده ای
پرده
پنجره
چشم بگشا
به تماشا بنشین!
سعید تمدن-4 شهریور 1390خورشیدی
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
